-
1 zapom|nieć
pf — zapom|inać impf (zapomnisz, zapomniał, zapomnieli) Ⅰ vt 1. (przestać pamiętać) to forget- zapomnieć kogoś/coś a. kogoś/czegoś to forget sb/sth- zapomnieć o kimś/czymś to forget about sb/sth- zapomnieć o czymś na śmierć to totally forget about sth- zapomnieć o całym bożym świecie to become lost in one’s thoughts- zapomnieć o strachu to forget one’s fear- zapomnieć, że/jak/gdzie/kiedy… to forget that/how/where/when…- już wszystko zapomniałem I forgot everything- już zdążył zapomnieć he’s already forgotten- byłbym zapomniał… I almost forgot…- nie zapominajmy/zapominaj, że… let’s not/don’t forget that…- nie wolno zapominać, że… we mustn’t forget that…- zapomnieć języka w gębie to lose one’s tongue- nigdy nie zapomniał ojczystego języka he never forgot his mother tongue- wszyscy o nas zapomnieli everybody forgot about us- zapomniany poeta/zwyczaj/tradycja a forgotten poet/custom/tradition- zapomnijmy już o tym, co było let bygones by bygones- zapomnieć komuś krzywdę to forget the wrong that sb did one- nigdy ci nie zapomnę tego, co dla mnie zrobiłeś I will never forget what you did for me2. (nie wziąć) to forget- zapomnieć parasola/chusteczki/portfela to forget one’s umbrella/handkerchief/walletⅡ vi (nie zrobić przez roztargnienie) to forget- zapomnieć coś zrobić to forget to do sth- zapomniałem zamknąć drzwi I forgot to lock the doorⅢ zapomnieć się — zapominać się to forget oneself- pan się zapomina! you are forgetting yourself!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapom|nieć
См. также в других словарях:
zapomnieć — dk VIIa, zapomniećnę, zapomniećnisz, zapomniećnij, zapomniećniał, zapomniećnieli, zapomniećniany zapominać ndk I, zapomniećam, zapomniećasz, zapomniećają, zapomniećaj, zapomniećał, zapomniećany 1. «nie zachować w pamięci, przestać pamiętać o kimś … Słownik języka polskiego
zapomnieć języka w gębie — Zaniemówić z powodu zdziwienie, zmieszania, strachu Eng. To be speechless because of strong feeling, surprise, confusion or fear … Słownik Polskiego slangu
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
cały — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, cali {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się (do kogoś, czegoś) w sposób kompletny, zupełny; obejmujący bez reszty wszystkie elementy; wszystek, zupełny, pełny : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
